من فاطمه تقی پور هستم سال ۹۸ فارغ التحصیل رشته ی روانشناسی عمومی شدم …مدرک خیلی برام مهم بود و سخت قصد ادامه تحصیل داشتم تا اینکه وقتی بامعنا آشنا شدم فهمیدم من روحی تمام نشدنی هستم درمسیر تکامل با مدرک تحصیلیم تعریف نمیشم برای همین هم بعداز گرفتن مدرک کارشناسیم دیگه دنبال ارشد نرفتم،راستشو بخوای اولش یه لحظه هوس مدرک گرایی برم داشت ولی از خودم پرسیدم ؛ فاطمه ،تو همین الان چقدر میدونی؟!
همین سوال باعث شد بجای اینکه برم دنبال ارشد و مدرک بگیرم و خودمو گول بزنم که من کارشناسی ارشد دارم،برم دنبال کارگاه و دوره های استادان خوب وفرهیخته درمحضرشون باشم تا بتونم دانستگی هامو عمیق کنم…چون به عقیده ی من چیزی که تو تجربه درک کنی خیلی ارزشمند تراز مدرکیه که فقط براش هزینه کرده باشی رفیق خوبم…
و این شد که در محضر استادانی از جمله خانم دکتر بیتا حسینی،خانم دکترمریم آقایی،خانم دکتر پریسا نصری،خانم سوده هروی و…آموزش دیدم و افتخار شاگردیشون رو داشتم…
از نظر من آگاهی عمق نداره و من هر چه بیشتر یاد میگیرم اشتیاقم به یادگرفتن بیشتر میشه….
از اونجایی که خودم چند سال مشغول خودکاوی بودم وسخت روی خودم کار کردم و تغییرو تحول رو واقعا تو زندگیم دیدم مشتاق شدم که دراین زمینه به همه ی آدم ها کمک کنم تا این تحول رو در زندگیشون لمس کنن،قبل از اینکه آموزش هام رو باخانم دکتر بیتا حسینی شروع کنم راجع به خودشناسی و تله های ذهنی دوره هایی گذرکندم و خیلی علاقه داشتم و ازونجایی که خیلی خوب از استادم خانم دکتر بیتا حسینی طرحواره درمانی رو هم یاد گرفتم مشغول مشاوره های تلفنی وآنلاین طرحواره درمانی شدم و خودم از نتایج درمانجوهام حیرت کردم و برآن شدم تا دوره ی طرحواره درمانی رو ضبط کنم تا دراختیار همه ی آدم ها قرار بگیره

و زندگی ها رو متحول کنه‌.‌..بنابراین ۶ماه مطالعه وتحقیق انجام دادم و نتیجش شد [ دوره ی منِ منهای طرحواره]

و حالا آرزوی قلبی من اینه که همه ی آدم ها منِ منهای طرحواره هاشون رو زندگی کنن…

به امیدخدا